Zaterdag 13 mei waren we de eerste op camping de Wijde Blick in Zonnemaire, Zeeland. De naam is inmiddels veranderd in Kristalmaire. Prachtig weer en de Tom Tom leidde ons om de file van 28 minuten heen. Een kleine SVR camping met veel vaste plaatsen en een prachtig kampeerveld dat helaas nog niet gebruikt mag worden door de gemeente. De zon scheen, een lekkere temperatuur maar heel veel wind. Terwijl we de nieuwe luifel aan het opzetten waren kwam Peter aan. Tussendoor maar een biertje om het opzet zweet te verdrijven. Er werd niet gedoken.

Zondag 14 mei naar Dreischor. Prachtig weer maar wederom een stevige wind uit het noorden. Bij Jan Kok stond het droogvol dus naar het gemaal. Daar was het gelukkig minder druk. Het blijft een hele klim die dijk over en tussen de nieuwsgierige koeien door naar beneden. Concentratie vereist bij het instappen. Het was een prima duik. 10,2 meter, 47 minuten. Kreeften, mosselen en bijzondere slakken gezien.

Daarna moest er gevuld worden. Dat werd een wereldreis. De vul app weigerde dienst en natuurlijk geen van 3-en muntgeld mee.Nummer 3 is Nanda. Voor de nodige foto’s en die kon genieten van al die prachtige zeilboten die het erg naar hun zin hadden in de stevige wind. Eerst naar de camping en daarna een vulstation vinden. Nieuwkerk was gesloten en buiten werking. Uiteindelijk in Renesse kunnen vullen. We waren het ook zat.

Maandag 15 mei naar de Zeelandbrug. Een duik van 8 m.en 50 minuten. Een prachtige duik. Maar ook nu een stevige wind uit het NW. en het was verschrikkelijk koud boven water 12 graden.  Heel veel anemonen en slakken.

,sMiddags kwam duiker nummer 3 aan , Cor en Elly.  Cor wilde graag een avondduik maken, dus op naar Dreischor. Dat is vlakbij. Nog steeds heel koud.

Er stond zoveel wind dat er schuimkoppen op het water waren. Instappen bij het gemaal was geen optie. Dus naar Jan Kok. Daar konden we door de steiger over de smurrie massa het water in. De omstandigheden waren slecht. Dus maar 24 minuten gedoken. Diepte 9,1 meter. 

Het bleef nog lang gezellig. De dames binnen in de caravan, de mannen onder de luifel, met onderpakken, dikke jassen, mutsen en handschoenen aan.

Naunda

In februari 2004 ben ik met Marijke voor het eerst in de Surin eilanden geweest en ik probeer in mijn geheugen te graven waar we toen hebben gelegen. Maar daarmee kom ik niet ver. Wat ook niet helpt, is dat er na de tsunami later in dat jaar een hoop is veranderd. Hoe het ook zij, we liggen goed in onze aanloopbaai. Al snel krijgen we bezoek van de vriendelijke park ranger William die de entry fees komt ophalen, € 14 per bezoeker en € 3 per dag voor de boot. Dat is dus ook verandert, maar nog altijd redelijk. Surin bestaat uit diverse eilanden en riffen en we zijn van plan hier te blijven de dagen dat Eric aan boord is.

Op onze tweede dag verkennen we Koh Pachumba en eindigen in Ao Mai Ngam waar we achter een prachtig strand een soort camping ontwaren. Met verkennen bedoel ik onderwater verkennen want dat is onze gedeelde passie. Bovendien rijst de dichte tropische begroeing vanaf de rotskust steil omhoog, niet uitnodigend voor een ‘walk in the park’ alhoewel Paul daar andere ideeën over heeft. Hij kan op blote voeten uren doorbrengen in de jungle.

Met Eric vaar ik naar de camping en maken op het strand kennis met langkampeerder Albert en vriendin Sophie. Zij vertoeven al maanden op hun idyllische plekje hier, af en toe onderbroken door een tripje met een lokaal bootje om te snorkelen of om naar het vasteland te gaan. Onder het genot van een heerlijk kopje espresso vertelt Albert ons over de plekken waar hij geweest is, een goed begin van onze eigen exploratie tocht.

Dag 28

Na ontbijt varen we via Hin Rap, ons eerste rif, naar Hin Kong aan de oostkant van Surin. Eric duikt er meteen met de harpoen in en komt met een gigantische Bluefin trevally terug. Daar kunnen we wel even van eten!

’s Middags duiken Eric en Hans in stevige stroming rond de rotsen aan de westkant en ik snorkel op mijn gemakje in de buurt rond. Mijn verkoudheid speelt me nog parten en ik moet ook weer een beetje conditie opbouwen. We liggen hier prachtig maar wel dicht bij de rotsen waar we echter door de noordelijke wind vandaan worden geblazen. ’s Nachts raken we echter toch heel licht een rots. Ik

heb het zelf nauwelijks in de gaten,voor mij leek het alsof Hans door zijn hangmat op het voordek was gezakt. Maar mijn crew weet beter en ze staan met zijn drieën op het voordek met onderwaterlampen in het water te schijnen om te zien waar we nou precies mee in aanraking zijn gekomen. Het is springtij en het blijkt dat we vanavond te maken hebben met een extreem laag laagwater. Precies het moment waarop we de rots raken. We maken de lijn waarmee we aan de mooring vastliggen iets korter en zo blijven we vrij van die enige, net te ondiepe, rots.

Dag 29

Met Hans maak ik rond Hin Kong mijn eerste duik sinds Butang 3,5 jaar geleden. Een prima begin als herintreder’ in de onderwaterwereld. ’s Middags varen we naar Ao Chong Khat, de baai waar het hoofdkwartier van de Park Rangers is en waar we internet verbinding hebben op onze telefoons. Fijn om weer even contact te kunnen maken met familie en vrienden.

Dag 30

Ondanks dat we met 4 man zijn, verbruiken we weinig water uit de tanks. Paul wast zich bijna alleen met zoutwater en Hans heeft daar ook geen enkele moeite mee. Maar drinkwater gaat hard en we zijn bijna helemaal door onze voorraad uit Chalong heen. Eric en Paul gaan met de bijboot op weg naar Morgan, het Moken dorpje aan de andere kant van de baai om te zien of ze daar water kunnen scoren. Na een uurtje komen ze met 60ltr goed drinkwater terug. Daar kunnen we weer even mee

vooruit. Daarna willen we verder zuidelijk naar Ao Pakkad varen. We krijgen de motor echter niet gestart. De start en licht accu blijken helemaal leeg te zijn. We halen de genset uit de berging en als die een paar uur aan dek heeft gedraaid, hebben we genoeg stroom op weg te gaan. Bij Ao Pakkad aangekomen blijkt daar flinke stroming te staan, dat belooft een mooie duik te worden. We maken vast aan een mooring om de hoek van de kaap en Eric brengt Hans en mij in de bijboot terug voor een stromingduik. Langzaam laten we ons meevoeren langs een mooie koraalhelling/wand tot die overgaat in een stukje kaal landschap. Daarna komen we aan in een gebiedje met enorme rotsblokken met veel grote, jagende vis (Boulders in het kaartje). Hans en ik blijven er rustig in de stroming hangen en zitten op de eerste rang om het spektakel jagende trevallies, snappers, emperors etc van dichtbij te bekijken.

We hebben met Eric afgesproken een duik van 60 min te maken en als we op de afgesproken tijd boven komen, ligt Eric al met de bijboot in de buurt. De grote rotsen blijken precies voor de kaap te liggen. Aan boord kunnen we nog even nagenieten van deze prachtige duik. Eric probeert er later met de snorkel te jagen maar dat wordt geen succes. Teveel stroming en niet genoeg zicht meer in de namiddag. Ons brood uit Chalong is al een paar dagen op en ik heb inmiddels het eerste brood

gebakken. Vandaag maak ik het samen met Hans. Het deeg wil echter niet goed rijzen en uiteindelijk komt er een stevig, maar heel plat brood uit de oven. De stoofschotel van trevally en rudderfish die hij klaarmaakt, smaakt echter heerlijk. Met Eric aan boord geen gebrek aan verse vis!

Dag 32

Na een vroeg snorkeltochtje willen we op weg gaan naar Richelieu Rock, een rotsformatie die midden in zee, vanuit het niets, uit de zeebodem omhoog rijst. De top duiklokatie van Thailand en maar 11M van Surin. Maar we krijgen de motor opnieuw niet gestart. De start en licht accu zijn allebei weer helemaal leeg. Ik ga op onderzoek uit en kom er achter dat de schakelaar om beide accu’s tegelijk te gebruiken om de motor in geval van nood te starten, op Both heeft gestaan.

Daardoor hebben de accu’s elkaar staan laden met als eindresultaat dat ze allebei leeg zijn. Wederom halen we mijn kleine Honda generator tevoorschijn. Maar de Sterling lader doet helemaal niets. Hoe kan dat nou weer? Het blijkt dat de 100A hoofdzekering stuk is. Dat zal gebeurd zijn tijdens laatste vergeefse startpoging. Als ik die heb vervangen, pompt de lader weer zijn maximale amperes in de lichtaccu en werkt alles weer zoals het hoort. Na een minuut of 15 probeer ik de motor opnieuw te starten met de schakelaar op Both en zowaar de motor start weer! Niet meer vergeten die schakelaar op normaal terug te zetten als de motor eenmaal loopt. We kunnen op weg gaan naar Richelieu Rock. Met een flink hakmes gaat Eric zijn vangst te lijf. De snijplank is van ijzerhout uit Borneo en kan wel tegen een stootje. De slippers van Hans houden het spul een beetje vlak.

Met genua erbij en de motor rustig draaiend om de accu’s verder te laden, motorzeilen we met halve wind naar Richelieu. Die rots komt zoals gezegd midden op zee vanuit 30m steil omhoog en alleen met laagwater komt het topje ervan net bovenwater uit. Van een paar mijl afstand zien we al waar we moeten zijn want er ligt een hele armada van live-aboards en speedboten met duikers. Een paar grote schepen liggen voor anker en de rest ligt aan de talloze moorings die hier zijn gelegd. Voor ons is er nog een vrije mooring over maar hoe ligt die t.o.v. de plek waar je aan je duik wil beginnen? Met Paul maak ik in de bijboot een rondje om het gebied onderwater te verkennen. Al snel vinden we uit dat we bij de mooring waaraan twee speedboten achter elkaar liggen, moeten zijn. Als die zijn vertrokken, verkassen we daarheen.

Hans en Eric maken zich klaar voor de eerste duik. Op zich maken ze een mooie duik maar het was wel erg druk onderwater. Er lagen wel 9 live- aboards, safety buoys van de duikers schoten overal omhoog en bijboten van de live-aboards voeren af en aan! Voor Eric onmogelijke condities om mooie foto’s te maken want onderwater is het vergeven van de luchtbellen van de duikers.

Met de bijboot vaar ik Hans en Eric naar de duikplek. Als ik er rond 15:30 alleen in ga, is het iets rustiger, ook doordat ik linksom de rots begin en de andere duikers rechtsom. Ik word meteen begroet door een enorm aantal giant trevallies, een school talang queenfish komt mij van dichtbij bekijken en dieper trekt een school barracuda’s voorbij. Yellow en Two-spot snappers hangen in grote scholen rond.

Aan de N kant van de rots kom ik in de grootste school yellow back fuseliers terecht die ik ooit heb gezien.

Terwijl ik daarvan geniet, doemt onder mij op een meter of 14 een enorme giant grouper uit de ‘mist’ op. Hij heeft de lengte van een duiker maar de omvang van wel 4 duikers. Ik schat dat hij wel 300kg weegt. Hij zwemt langzaam voor een groep duikers uit die hem achtervolgen. Daar lijkt hij zich ogenschijnlijk weinig van aan te trekken want majestueus en heel langzaam vervolgt hij zijn weg. Zo’n indrukwekkend grote jongen laat zich niet opjagen. In een passage tussen de rotsen ben ik getuige van een enorm spektakel. Giant trevallies snellen in een ‘frenzie’ naar een grotopening waar een grote longnose emperor kenneljk iets eetbaars heeft gevonden. De GT’s zijn helemaal door het dolle heen en komen mij van heel dichtbij dreigend bekijken zoals alleen giant trevallies dat kunnen doen! Kortom, een prachtige duik zoals ik die nog nooit heb meegemaakt! Yellow-back fuseliers zoals Eric die voor zijn fish-eye lens in beeld kreeg. Onderin beeld loert een hongerige giant trevally.