09-09-2023

Vanuit het oosten probeert de zon door de lichte laaghangende bewolking te breken. Waar het lukt, ontstaat een warme gouden gloed die aangeeft dat er weer een serieus warme dag in het verschiet ligt. De zoveelste in deze nog prille septembermaand. Een heerlijke dag voor het maken van een cruise. Niet op een uit de kluiten gewassen recreatiefabriek met 1000 passagiers aan boord dat de wereldzeeën over vaart. Nee, gewoon lekker op de Zaanse variant hiervan. Kroesboot “Murene”, Maximaal aantal passagiers, 10.
Terwijl de buitentemperatuur al aardig oploopt, zoek ik mijn uitrusting bij elkaar en verzamel ik alles in de krat. Even de checklijst, Heb ik alles? Ja. Toch altijd dat onzekere gevoel als ik in de auto richting Westzaan rijd. Heb ik echt alles? Ben bang van wel. Erik en Theo staan in het zonnetje op de boot tegen de reling aangeleund als ik de auto het parkeerplaatsje bij de boot opdraai. Spullen uit de auto en een plaatsje zoeken op het dek. Door mijn geringe lengte besluit ik om het voorste plaatsje aan stuurboordkant te nemen. Oei, dit blijkt later de vaste plek van Arjen te zijn. Na een verhitte discussie en dreigen van een royement bij de club, mocht ik mijn plekje toch behouden. Is niet waar hoor. We zijn er als twee pensionado’s goed uitgekomen. De overige mensen arriveren inmiddels. Jesse, Ruud, Erwin, Ad.
De rest van de club stap in IJmuiden op.

De motoren worden gestart, voor en achter wordt losgegooid en stuurman Erwin loost de boot het Noordzeekanaal op. Traag schuiven de oevers van het kanaal aan ons voorbij. De Afrika haven, Buitenhuizen, Velzen en IJmuiden. Hier een korte stop voor het opstappen van, Cor, Robert, Sydney, Peter en René. De sluisdeuren openen zich en niet veel later worden we opgeslokt door de sportsluis. Met enig leedvermaak zien we hoe minder- of geheel niet ervaren schippers hun boot in de sluis manoeuvreren. Na het nodige bots en trekwerk zijn alle boten in de sluis en kan er geschut worden. Slim laat Erik, na het openen van de deuren aan de zeekant, een aantal boten voor ons de sluis uitvaren. Hierdoor ontstaat voor ons de nodige ruimte om het zeegat te kiezen.
De Noordzee op richting de “Breydon Widgeon”. Het is warm aan boord. Links en rechts worden we soms vergezeld door af en toe boven water komende bruinvissen. Kwallen zijn er ook genoeg. Terwijl iedereen aan boord zijn uitrusting in orde maakt glijden serieus grote exemplaren ons voorbij. De Breydon wordt bereikt. Als een waardig stuurman heeft Erwin ons in een rechte lijn naar de juiste plek geleid. René en Ad maken zich klaar om vast te maken. De boei is geworpen, de boot ligt boven het wrak en René en Ad gaan naar beneden. Niet veel later verschijnt de boei boven water en worden de werkzaamheden gestart voor het vastmaken van de ankerlijn en het geleide touw naast de boot.

Ik ga met Robert als eerste te water. Rustig dalen we langs het ankertouw naar beneden. Even een moment rust nemen op het wrak en dan genieten. Wat een fantastische begroeiing van anemonen op de romp. Kreeften, krabben en ontzettend veel vis. Ik laat me op het dek zakken, doe mijn lamp uit en laat me compleet insluiten door een enorme hoeveelheid vis. Dit is gewoon geweldig. Weer even naar de bodem. Ik kijk langs de romp omhoog en zie de lichtschijnselen en silhouetten van de andere duikers. Na 35 minuten geeft de manometer aan dat ik terug naar boven moet. Jammer, maar het is niet anders. Rustig naar boven, een tussenstop op 5 meter en dan naar de boot. De door Theo bediende lift tilt me het water uit, de boot op. Tijdens het omkleden sta ik echt na te genieten van deze prachtduik. De een na de ander komt het water uit. Natuurlijk komen ook gelijk de verhalen. Heerlijk. Jesse komt met een mosterdpotje naar boven. Zijn eerste Noordzeeduik en gelijkt een vinders trofee. Klasse man. Peter en Arjen komen ieder met een grote krab naar boven. René en Ad gaan losmaken, de verhalen verstommen en iedereen begint zich om te kleden. Ankerlijn los, René en Ad weer op dek, we gaan terug.

Een verse soeplucht vult het stuurhuis. Pruttelend staat de pan op het vuur. De soep wordt uitgedeeld en ik nestel me behaaglijk op het voordek met een kom soep en een biertje. “This is Life”. Weer in gezelschap van diverse bruinvissen en zeehonden varen we richting IJmuiden. Ondertussen is Theo weer druk met de volgende gang. Hot-Dogs. Ook deze vinden gretig aftrek. Met de nodige varianten van de
diverse soorten pretvet worden de hot-dogs geconsumeerd. De sluisdeur opent zich weer voor ons. Rustig varen we de sluis in, laten ons schutten en varen even later het Noorzeekanaal op. We nemen afscheid van René Peter, Robert, Sydney en Cor. Even verderop meren we af aan MS Waterploeg. Een fantastisch tot duikschip omgebouwde blusboot. Trots, en niet zonder reden, laat de eigenaar de boot van binnen en buiten zien. Een geweldig stuk werk wat 14 jaar heeft geduurd. We gaan verder het kanaal op richting Westzaan. Via een goudgele zonsondergang daalt de duisternis op ons neer. Rond 21:15 uur meren we af in Westzaan. Spullen opruimen, naar de auto’s en naar huis. Dank je wel, Theo, Erwin en Erik.
Terwijl ik wegrijd kijk ik nog even om naar de in de duisternis gehulde Kroesboot, klaar voor een volgende keer.

Henk Heijnen.