Het Laatste Duiknieuws
NOORDZEEDUIK 27 april
Na een winterstop van 3 maanden mijn duikpak op zaterdag weer uit de mottenballen gehaald. Het zou zondag een prachtige dag worden en dat werd het ook. Negen uur paraat op de MS MURENE. Het werd de eerste Noordzee duik dit jaar. Eerdere pogingen gingen helaas niet door vanwege het weer.
Met aan boord Erik B, Theo, Ad, Remko en ik (Arjen) staken we van wal in de gerenoveerde Murene. We voeren soepel en gesmeerd richting IJmuiden. Daar stonden nog 4 duikers op de kade; Stanley, Camiel, Tobias en Erik S. De sluis werd snel genomen en na de pier lag een spiegelgladde Noordzee op ons te wachten. Er werd meteen een bruinvis gespot!
Na anderhalf uur varen hadden we onze locatie bereikt; de Hondsbosch, één van onze huiswrakken. Het water zag er goed uit, het anker werd gegooid en het wachten op de kentering kon beginnen. Erik S, Stanley en cameraman Remko gingen te water om de Murene aan het wrak te koppelen. Het duurde en duurde voordat de hefballon boven water kwam. Waarschijnlijk was er een hoop te filmen op het wrak en dat kost even tijd.
Alle koppels gingen het water in. Als laatsten Camiel en ik. De eerste 5 tot 8 meter was best redelijk helder. Maar aangekomen beneden was alles gehuld in een grijze soep. Er was maar weinig te zien van het mooie wrak waar ik al vele malen op heb gedoken. Hier en daar flitste een school steenwolken en gulletjes voor mij langs. En er kropen wat krabben over het tapijt van algen. Het was goed dat Camiel mij op een metertje kon volgen want ik had de grootste moeite de gidslijn aan te houden. Na zo’n 20 minuten heb ik Camiel het sein naar boven gegeven, er was geen aardigheid aan. Na een duik van 23 minuten, een max. diepte van 23 meter en 12 graden de boot weer opgezocht.
Nadat er door drie duikers was losgemaakt genoten we van soep, turks brood met shoarma en een heerlijk koel biertje. Er werd nog gemeld dat er een grote spinkrab was gezien. Toevallig kwamen er s‘avonds op TV in de documentaire “De wilde Noordzee” veel beelden van spinkrabben langs en het feit dat ze in aantal toenemen.
Al met al een mooie duikdag. Zeker zo’n dag waar aankomende wrakduikers kunnen ervaren hoe het er op zo’n soms chaotische dag aan toe gaat op zee. Om kwart over 8 was ik weer thuis. Met dank aan Erik B en Theo voor de navigatie en lunch.
Scans van de Hondsbosch en de Brigdon
Arjen Mantel
1 ReactieReactie op Facebook
Onderweg naar de sluis
Gisteren de eerste Nieuwjaarsreceptie in ons nieuwe gedeelde onderkomen. Het was even wennen maar Theo en Harry hadden weer voor de befaamde oliebollen en appelflappen gezorgd.Zes mannen kregen extra aandacht. Hans,Martin,Henk,Arjen,Cor en Erwin zijn in het zonnetje gezet voor de inzet voor het verkrijgen van een nieuwe clublokatie. Daarnaast zijn Arjen,Cor en Erwin lid van verdienste geworden voor de inzet en voor het behoud van de club.
5 ReactiesReactie op Facebook
Wat goed waar zitten jullie nu
De beste wensen voor 20225 van uit Nieuwe Pekela. Mag ik vragen waar jullie nu zitte. Ik weet dat jullie op het sportpark in zaandam zaten.
Heel veel plezier allemaal in jullie nieuwe onderkomen. En allemaal nog de beste wensen toegewenst.
Vandaag een prachtig stuk in het Noord-Hollands Dagblad.
2 ReactiesReactie op Facebook
Zeker een leuk stukje ...die zgn Telegraaf heb ik destijds ook wel 10 keer op gedoken in mijn Murene-periode . Prachtig mooie tijd gehad daar !!!
Prachtig resultaat toch! Groetjes aan Wolter.
Mooie herfst Noordzeeduik 3 november 2024
Zondagmorgen 3 november om 7.00 uur de deur uit om mijn auto van aangevroren rijp te ontdoen. Het is koud! Hier en daar een wolkje maar de zon prikt er al doorheen. MURENE duikteam gaat de Noordzee op. Bij de boot aangekomen is al een klein groepje duikers aanwezig. Trossen los en het Noordzeekanaal op richting IJmuiden, waar de rest van het team wacht om aan boord te stappen. Varend door het kanaal komen we een paar mistbankjes
tegen die al snel op lossen. De duikers in IJmuiden werden aan boord gehaald met hun spullen. Het wachten voor de sluis duurt altijd lang maar eindelijk voeren we tussen de pieren de zee op.
De zee was net niet rimpelloos maar het beloofde een prachtige dag te worden. Ons doel was een nieuw wrak waarvan we zouden gaan proberen een naam te ontdekken. Met warme koffie en saucijzenbroodjes brachten we de tijd van de heenvaart door. Zo’n 3 uur varen is altijd een dingetje.
Aangekomen bij de locatie kon het zoeken beginnen. Na een rondje of 3 had Erik beet en werd het anker gegooid te midden van eindeloze windmolens. Rond 14.00 uur werd het sein gegeven voor Robert en René om de Murene vast te leggen aan het wrak. Om 14.15 uur lagen alle Mureneduikers te water. Ikzelf moest 2 keer een opstijging maken om één oor te klaren. Daardoor verloor ik het zicht op mijn buddy Camiel.(wat mij wel eens meer gebeurt). Bij het wrak aangekomen was het een stoffige toestand met al die duikers voor me. De locatie was niet groot waardoor ik mij bij één van de andere duikers kon aansluiten. Het wrak was een deel van een veel groter schip. We zagen de motor en twee grote condensors.
Er was heel veel leven op het wrak. Vooral veel rondvis, noordzeekrabben en kreeften. Los hangende strengen kleine mosselen glommen ons tegemoet. Ik heb mij heerlijk vermaakt in dit redelijk heldere aquarium. Na 45 minuten en een max diepte van 23 meter bij een temperatuur van 14 graden was de nul tijd op en moest ik aan de opstijging beginnen. Toen ik mijn kop boven water stak keek Lars Dekker mij vanaf de boeg aan. Die was even een Noordzeetochtje gaan maken en kwam even buurten in zijn
roeiboot met buitenboordmotor.18 km uit de kust! Je moet maar lef hebben.Aan boord gekomen stond de soep al klaar. De broodjes krab salade en makreel gingen er smakelijk in en werden weggespoeld met een biertje. Daarna nog broodjes hotdog en biertjes.
Met pijn in mijn buik van dit alles was de thuisreis begonnen. Het schemerde al aardig toen de ploeg van IJmuiden op de kade stond. Voor de rest was het nog 5 kwartier varen. Het was een prachtige duikdag!
P.S. Het wrak blijft nog even naamloos maar het team zoekt door.
Wie waren er mee? Erik Bronsveld ,kapitein. Theo van Velthoven, bootsman/kok. Camiel Kroezen, Jesse Valk, Joey van Ommen, Remko de Jong, Peter en René Janneman, Robert en Sydney van de Hoek, Erik Stein en Arjen Mantel. Aan komen waaien; zwerfkat Lars Dekker.
Geschreven door Arjen Mantel
0 ReactiesReactie op Facebook
Wrakduik - Onbekend wrak 4730 - Vrijdag 18 oktober 2024
Wie gaat er mee vrijdag? Daarna een klein ingezoomd plaatje van de zeekaart met alleen een 20 en een kleine 3. Een onbekend wrak. Godzijdank, ik kan dit keer. Geweldig een wrak waarvan we nog niet weten wat het is. 203 meter diep wordt al gegrapt. Maar behalve de diepte (20.3 m) weten we vrijwel niks.
Mijn dag begint al goed, vergeten om mijn automatensetje op te halen bij een collega. Hijgend haal ik 9u30 op de kade. Ik heb geluk, de Murene is vertraagd door dikke mist. Theo, Erik, Ruud, Wendy, Stefan en Jesse komen net over half 10 aangevaren. Tobias, Peter, Robert, Sydney en ik stappen aan boord in IJmuiden. We hebben haast en betekend voor de Murene een tandje bijzetten om de kentering op tijd te halen.
We zijn vlot door de sluis. Maar als we de pier van IJmuiden verlaten worden we heel snel ingehaald en gesandwiched door twee politiebootjes. Controle. Balen, want geen tijd, anders missen we de duik. Gelukkig kunnen we doorjakkeren. Douane klets wat, iedereen z'n rijbewijs laten zien aan de marechaussee. Peter maakt van de gelegenheid gebruik om indruk te maken bij zn nieuwe collega's. Geen alcohol en drank gevonden en de administratie is op orde. We jakkeren lekker door en de politie is verdwenen zo snel als dat ze ons kwamen inhalen.
Onder het genot van de hotdogs van Theo, wordt er flink gespeculeerd over wat we kunnen vinden. 17e eeuwse wrakken; waarschijnlijk een mijnenveger. Of toch een Engelse duikboot die in de tweede wereld oorlog via een heroïsche ontsnapping in Estland uit de handen van de Duitsers is gebleven, via Noorwegen, uiteindelijk op een engels mijenveld is gelopen. Zeemijnen .. yeah.. mentaal note, overal afblijven dus.
We zijn er, en het wrak is groot op de scanner. Heel groot geschat 60 meter. In de verte vaart boomkor kotter met zn netten uit. Ik fantaseer erover dat ik zo'n net terecht kom. Bah.. Vastmaak team 1, gaat naar beneden, Peter en Jesse, zoeken de 30 minuten vergeefs naar het wrak. Balen. Nog ongeveer 30 minuten voordat de kentering over is. Robert en Stefan nemen het over en vinden het wrak vrijwel direct. Het duurt even voor de ballon boven is, maar dan kunnen we gelijk naar beneden. Zin in. Tobias en Syndey met z'n mega camera, zijn m'n buddy's. Afdalen langs het ankertouw.
Ook al schat ik het op max. 2 meter, het zicht is goed. Veel dikke vlokken alg(?) en ribkwalletjes, maar het wrak is mooi zichtbaar. Een hoop samengedrukt schroot lijkt het, begroeit met anemonen. Dun plaatstaal van nog geen cm dik, doordat het is ingestort en samengedrukt zitten overal kieren en balken, en is de originele vorm van het dek moelijk te zien.. Tussen de kieren krioelt het van de zwemkrabben. Ik zie gelijk een zeedonderpad, ik denk een groene, prachtig gecamoufleerd tussen de anemonen. Tobias en ik gaan op zoek, naar mooie Noordzee krabben voor een middagsnack.
De reel ligt grofweg rond driekwart van het wrak. Bij het oversteken, onder een halve meter puin zie de kop van een congeraal. Ik probeer dichterbij te komen en hij zwemt rustig onder me door weg. Door het gat zie ik het lichaam langs zwemmen. Een, twee, vijf seconden lang blijft het lichaam langs zwemmen. Ik schreeuw door mijn automaat, dit is echt de meest fucking grote vis die ik ooit van zo dichtbij heb gezien. Waanzinnig. Verder zwemmend valt me op dat de boot bestaat uit veel opgekruld staal als een grote kreukelzone. Twee opengebroken lege halve metalen vaten. vol met slik. De ketels van een stoomschip?
Het begint duidelijk te stromen, en ik ben bijna door mn nul tijd heen. Ik ben m'n oriëntatie even kwijt. Van welke kant kwam ik nou. Ik ben normaal wel goed in oriëntatie maar met al dat moois kun je toch verrassend vlug kun je overzicht kwijt raken. Als via de lijn mijn weg terug zoek naar de ankerlijn valt me de enorme muur van steenbolk op die naast me hangt. Wat een prachtig gezicht.
Boven op de lift van de murene, hoor ik ook Peter bovenkomen. Met z'n automaat nog half in z'n mond hoor ik hem schreeuwen. Zag je die congeraal zo dik als mijn kop, naar iedereen die naar hem kijkt. Tja, wat een monster. Waanzin. Theo deelt de shoarma uit op de terugweg. En we delen de verhalen. We weten zo goed als zeker het is een stoomschip. Maar we moeten zeker nog een keer terug om verder onderzoek te doen.
Met een prachtige zonsondergang en bloedmaan op de achtergrond prijs ik me gelukkig dat ik mee mag. Bedankt Erik Bronsveld, Theo van Veldhoven en Ruud voor het varen en organiseren.
3 ReactiesReactie op Facebook
Ooit ook aantal jaren lid geweest, herinner mij mooie duiken en na t tranen in het oude clubhuis ff lekker een biertje en tosti’s. Carnaval avondje gekleed als gorilla. Mooie tijd !
Ooit bij Murene begonnen 1974 toen naar Wijsmuller in 1976 - 1981 als Duiker. Ik volg jullie club nog met plezier. (y)
Dat doe ik zeker 'n keer (y)
Afgelopen zondag was het een prachtige dag voor 10 mannen op de MS Murene. Er werd gedoken op de Hondsbosch. Het zicht was 5 tot 8 meter en de watertemperatuur 19 graden. Theo, Erik Br,Oscar,Peter K,Camiel, Tobias, Erik St.,Harold, René en Joey hebben een superdag gehad. Er was ongelofelijk veel vis. Mooier kan niet! Voor de inwendige mens werd goed gezorgd. Op de heenweg bij de sluizen een aardig bootje als buurman.
2 ReactiesReactie op Facebook
Leuk, mijn ouwe club, vanaf 1967. Veel avonturen meegemaakt. Succes
Het beste paard van stal staat er niet bij. Arjen Mantel