In december wordt er een reanimatiecursus gegeven in het clubhuis. De cursus is verplichte kost voor de instructeurs. Ook clubleden die de 2*-opleiding willen gaan doen dienen bekend en vaardig te zijn in reanimeren. Reanimatie is een onderdeel van de opleiding. Verder is de cursus toegankelijk voor elk lid van Murene. Een ieder die zich wil bekwamen in reanimeren of weer opgefrist wil worden in de kennis en vaardigheid is welkom.
De cursus bestaat uit twee uitgangsniveaus en is daarom verdeeld in twee lesavonden. Er is de basiscursus die op donderdag, 8 december gegeven wordt. Deze wordt gegeven aan een ieder die nog geen basiscursus gevolgd heeft. Aan de orde komt alarmeren, leren reanimeren, beademen en het gebruiken van een AED. De andere cursus is een vervolgcursus; daar wordt wat dieper op de vaardigheden ingegaan en de stabiele zijligging wordt aangeleerd. De vervolgcursus is op donderdag, 15 december. Ieder die eerder een cursus gevolgd hebben bij Murene of ergens anders zijn op deze cursus welkom. De cursusavonden beginnen om 20.00 uur. Bij goed gevolg wordt de cursus bijgeschreven inmijn brevetten’ van de NOB. Ook krijg je een certificaat. De cursus wordt gegeven door Ad Appelman en Cor van Es. Je kunt je aanmelden bij Theo. duikteammurenezaandam@gmail.com
We mochten tussen acht uur een half negen inschepen, zo stond in de mail vermeld. Niet te vroeg komen, want de bemanning kon ook pas vertrekken na hun werk. Ik was om vijf uur die middag vertrokken en inderdaad, bij Hoofddorp en even later bij Leiden werd het al langzaam rijdend verkeer. Ik mijmerde even terug naar de totstandkoming van deze reis. De clubduiken op de zondag worden maar matig bezocht. Er wordt veel in aparte groepjes gedoken, maar voor nieuwkomers en pas gebrevetteerden is het belangrijk dat er een gezamenlijk moment is waarop zij kunnen aansluiten. In een PR-vergadering werd dan ook gesuggereerd dat promoten niet alleen wenselijk was buiten onze vereniging, maar dat er binnen ook wel wat geactiveerd mocht worden. We kwamen overeen om dan om de twee maanden een evenement te organiseren waar men van de voren op kon intekenen. Dit met de bedoeling meer gezamenlijke duikactiviteit in de vereniging te krijgen. Een bootduik op Vinkeveen had al eerder plaatsgevonden en was succesvol verlopen. Bij dit weekend met de Panda, waarbij gedoken werd op de Grevelingen hadden uiteindelijk negen mensen ingeschreven. Een mooi aantal en bemoedigend genoeg om enthousiast te blijven.
Ruw werd ik uit mijn gedachten gehaald door een invoegende auto die ik nog maar net kon ontwijken. Koppie erbij houden jochie, zei ik tegen mezelf, onderwijl driftige gebaren makend naar mijn nieuwbakken voorganger. De reis met het naar huis rijdende forensenverkeer van Nederland op vrijdagmiddag verliep dus traag. Om kwart voor acht kwam ik in Den Osse , de aanlegplaats van de Panda, aan. Arjen, Peter W. , Peter J. en Remko waren al driftig hun spullen aan het uitladen. Hans en Joey waren er bijna en de gebruikelijke hekkensluiters Erik en Lotte waren net Brielle gepasseerd. De Panda is een groot schip. Alle gemeenschappelijke ruimtes waren groot en er was plaats genoeg om 20 man te herbergen. Die waren er ook, we hadden gezelschap van een club uit Alphen aan de Rijn, Atlantis. Hoewel gescheiden aan de eettafels, je gaat toch bij de je bekende mensen zitten, was ook dat een gezellig clubje mensen met wie het prima toeven was. Nog die avond was er een duik gepland en plonsde ik met Remko en Peter J. te water. Bij een oneven aantal gaat dat dan zo. We lagen net buiten de haven. Het water was buitengewoon helder, het zicht was prachtig. De kreeften liepen bijna over elkaar heen. Peter spotte kleine sepia die dansend en druk zwemmend door het water ging, waarschijnlijk om aan het felle lamplicht te ontsnappen. De kop was eraf, zegt men dan en het was een mooi begin. In de ruime kantine werd nog een lekker biertje gedronken. Zo ruim als het overal in het schip was, zo kleinbehuisd was de kamer die met vier man gedeeld moest worden. Een ruimte van twee bij tweeëneenhalve meter waar twee stapelbedden in stonden. Ik zag een moeilijke nacht aankomen en nam nog maar een extra biertje om beter door te kunnen slapen. De volgende dag werd er opnieuw bij den Osse gedoken Er was geen briefing; de duikstekken werden als bekend verondersteld. Het voordeel was daarmee dat er geleidelijk aan werd omgekleed en gedoken. Met kleine groepjes werd het dus geen gekrioel op het dek. De sprong in het water zonder dat je vooraf zwaar vermoeid raakte dor het geklim over de dijken was een verademing. Ook vanmorgen was het weer spathelder met een prachtige onderwaterwereld waar je geen genoeg van kreeg.
We staken de Grevelingen over en voeren naar Preek Hil. Het weer was fantastisch voor eind oktober, zeventien graden in het zonnetje, weinig wind . De locatie is mooi, maar de wandeling van vijfhonderd meter er naar toe is zwaar. Ik val in herhaling, maar vanaf een boot gaat het dus een stuk makkelijker. De Grevelingen wordt sinds enige tijd beter ververst met water uit de Noordzee. Dat is merkbaar. De zeebodem op wat grotere diepte is niet meer bedekt met een witte schimmel laag .
Bij Preek Hil waren er nog enkele plekken te zien, maar veel minder dan de laatste keer dat ik daar dook, toch al weer enkele jaren geleden. Er werd koers gezet naar Dreischor en ook daar werden een nachtduik en een ochtendduik gemaakt Kreeften, krabben, grondels slakken en kwallen in verschillende grootten en maten bewogen zich in het water in een wederom spatheldere plas, die soms door wat duikersstof werd ontsierd. Onze laatste duik was bij de Muur , duikstek vlak bij Den Osse. Het rif ligt wat dieper, waardoor en meer leemstof op de bodem en het rif lag. Daardoor minder kleurrijk maar desondanks een mooie duiklocatie.
Het was inmiddels zondagmiddag geworden en de Panda voer terug naar zijn vertrouwde plek in de haven van Den Osse. Een enkeling onder ons, zoals Joey , was een unieke ervaring rijker omdat het de eerste keer was dat hij in de Zeeuwse wateren dook. Voor anderen was het een bezoek aan duikstekken die ze inmiddels veel vaker hadden gezien, maar nu zonder de ongemakken die het duiken in dit gebied normaal geven. We waren met negen mensen, de Panda kan er twintig herbergen. Ik denk dat het mogelijk moet zijn om volgend jaar een boot vol te krijgen met alleen duikers van Murene.
