Vinkeveen 24 oktober 2020.

“70”, geven de matrixborden bij de Wijkertunnel richting Haarlem aan. Ik laat het gaspedaal iets los en zie de snelheidsmeter langzaam teruggaan. Blijkbaar geldt deze snelheidsbepaling niet voor iedereen. Een groot aantal auto’s schiet mij voorbij. Ach, zeker haast.

Eenmaal de tunnel door mag de snelheid weer omhoog en met ongeveer 100 km/uur vervolg ik mijn weg naar Zandeiland 4, Vinkeveen. Rechts van mij golfbaan Spaarnwoude. Een groep golfers probeert met zo min mogelijk slagen hole 7 van de C baan te spelen. Een par 5 hole van 455 meter vanaf heren geel. Succes. Ik rijd de A9 af, klein stukje A2, afslag Abcoude en richting Zandeiland.

Vandaag gaan we verder met de 2e ster opleiding. “Zoekpatronen en alarmeren in geval een vermiste duiker”. Martin, Aboud, Erik en mijn persoon zijn er klaar voor. In het kader van de instrukteursopleiding van Remko is hij vandaag de instructeur. Ad is de supervisor en Cor neemt de slachtofferrol op zich. Ok, omkleden. Niet veel later sta ik in volledige bepakking klaar en krijg van Remko te horen dat we eerst nog een briefing gaan doen. Nou, daar sta ik dan. Terwijl ik door het gewicht van de uitrusting langzaam wegzak in de vochtige grond, legt Remko uit wat de bedoeling is vandaag. We gaan vandaag een zoekactie doen via het zogenaamde U-profiel.

Martin en Erik vormen een buddypaar en ik vorm met Aboud een buddypaar. Cor verdwijnt onder water en aan Aboud en mij de eer om als eerste paar de zoekactie te starten. Aboud navigeert, ik volg, nauwlettend de omgeving afzoekende naar Cor. Als een torpedo gaat Aboud door het water. Erop gebrand om zo snel mogelijk Cor te vinden. Hier merk je toch het leeftijd verschil. Ik houd hem niet bij. Door de bochten iets af te snijden lukt het mij, zij het met moeite, om bij Aboud in de buurt te blijven. We vinden Cor net achter de botter. Samen pakken we hem op en maken een reddingsopstijging.

Aan de oppervlakte trekken we door te schreeuwen en op het water te slaan de aandacht van mensen op de kant. Ondertussen pakt Aboud Cor zijn vest, zet ik Cor zijn voeten tegen mijn schouders en brengen hem naar de kant. Lood af, vest uit en met behulp van Martin, Erik en Ad trekken we Cor het water uit. Hierna de alarmering procedure. Einde oefening.

Na de analyse van Remko is het de beurt aan Martin en Erik om de oefening te doen. Aboud en ik doen de bepakking af, Cor verdwijnt weer onder water, start oefening. Na verloop van tijd komt de ploeg boven water. Cor is weer gevonden. De gehele procedure wordt opnieuw afgewerkt. Na verloop van tijd is iedereen uit het water. We kleden ons om en onder het genot van de door Ad meegebrachte biertjes evalueren we de gehele oefening. Zo, eer een stap dichterbij de 2e ster.

Tijd om op te stappen. Het was een leuke en leerzame middag in Vinkeveen. Dank je wel, Ad, Remko en Cor voor jullie tijd en kennisoverdracht. Bij de Wijkertunnel richting Alkmaar staat op de matrixborden “70”

Henk Heijnen

Precies vijftig kilometer. Dat is de afstand van mijn huis tot de parkeerplaats bij Zandeiland 4. Tenminste, als ik over de A9 ga. Best wel een stukje rijden, maar de moeite waard om bij een mooie duikplek te komen. Voor de 2^e ster opleiding staat vandaag 10 oktober 2020 een instructie dag ingepland. DBSM oplaten tussen 8 – 10 meter zonder bodemcontact en navigeren met het kompas. Een driehoek en een vierkant zwemmen. Nou spannend. Als ik het parkeerterrein oprijd valt mij onmiddellijk de redelijke drukte op. Een aantal duikers is bezig om zich klaar te maken om te gaan duiken terwijl een ander aantal klaar is en nog nazit na de duik. Ad, Cor en Martin zijn er al en snel parkeer ik mijn auto op een lege plek in de buurt van ons groepje. Ik stop de motor, stap uit en loop naar de mannen. Even hallo zeggen met de elleboog. Het blijkt dat Martin en ik de enige cursisten zijn vandaag. Wel prettig, een 1 op 1 training met de instructeur.

Ab legt uit wat de bedoeling van deze dag is. DBSM oplaten onder toezicht en begeleiding van Cor. Kompas navigeren onder toezicht en begeleiding van Ad. Na de vraag van Ad of wij een DBSM hebben aangeschaft laat ik trots de mijne zien. Heb je er geen reel bij? Vraagt Ad. Tsja, daar sta ik dan met m’n spoeltje. “Probeer dat maar eens op te winden onder water met je handschoenen aan”. Hoorde ik iemand zeggen. Even was ik sprakeloos. Gelukkig mocht ik de reel van Ad gebruiken. Snel frommelde ik mijn spoeltje uit hun gezichtsveld. OK, zegt Ad, hoe gaan we het kompas zwemmen doen. We zwemmen eerst een driehoek en als we op de juiste plaats zijn teruggekeerd zwemmen we een vierkant. Na een korte uitleg van het kompas en de bijbehorende gradenschaal was ook dit theoriegedeelte achter de rug.

Even moest ik terugdenken aan mijn diensttijd. De sergeant zei dat wij ons moesten opstellen in een cirkel van 180 graden. Een soldaat uit ons peloton vertelde de sergeant dat een cirkel 360 graden is. Geheel onbewogen zei de sergeant dat het hier om een kleine cirkel ging. Maar dit terzijde.

Omkleden en naar de waterkant. Ad en Martin gaan beginnen met het kompas. Ik ga met Cor naar de botter om het DBSM oplaten te oefenen. Eerst maar vanaf de bodem. Best wel een dingetje. DBSM uitrollen, vastmaken aan de reel, inflatorslang loskoppelen en de DBSM volblazen. Ik zat serieus te wroeten onder water om dit alles goed te laten verlopen. Veel sneller dan ik verwachte schoot de DBSM naar boven. Ik ga niet alles opschrijven, maar helemaal goed ging het allemaal niet. “Nog maar een keer proberen” zei Cor. De 2^e keer was ik iets beter voorbereid op de dingen die komen, maar de eerlijkheid gebied mij om te zeggen dat ik nog wat oefening nodig heb. Terug naar de kant en klaarmaken voor de kompasoefening. Martin verdwijnt met Cor onder water voor zijn DBSM oefening. Ik ga met Ad navigeren. Zowel de driehoek als het vierkant zwemmen gaat hartstikke goed. Beide keren kom ik op dezelfde plek terug. Tijdens het terugzwemmen naar de kant kruist een snoekbaars ons voorlangs. Verbeeld ik het me of kijkt hij mij echt aan met een blik van “Goed gedaan jochie”.

Het giet van de lucht als wij uit het water komen en ons gaan omkleden. Het regent zo hard dat ik bijna de neiging krijg om mijn ademautomaat in te houden.

Nog even een biertje bij Ad in de camper en de beide oefeningen evalueren. Ook namens Martin. “Dank je wel Ad en Cor voor jullie moeite en instructies deze dag”

Terwijl ik in mijn auto stap, deze start en wegrijd van het parkeerterrein denk ik, “Zo, over precies 50 kilometer ben ik weer thuis”.

Henk Heijnen