Zondag 12 juli 2020 – In een rustig tempo stuur ik mijn auto naar het parkeerterrein van Zandeiland 4 in Vinkeveen. Aan mijn rechterkant het parkeerterrein van de duikwinkel. Een groep duikers keert net terug van een duiktocht op de plas. Aan de picknicktafel bij de duikwinkel worden de ervaringen uitgewisseld. Ik rijd verder en draai linksaf het parkeerterrein op. Wat een drukte! Grote groepen duiker staan klaar om naar het water te gaan. Anderen komen druipend terug. Een mooie dag om de lessen, die door het Coronavirus waren uitgesteld, weer op te pakken. Ergens achter op het parkeerterrein vind ik een plekje. Doordat Robbert als een volleerd parkeer-boa een en ander in goede banen leidt, vindt eenieder toch een parkeerplek. Een plekje hier, een plekje daar. Even doorschuiven, zo alles voor elkaar.

Ik duik vandaag met Cor. We spreken af om naar het 18 meter platform te gaan. Vandaaruit een opstijging maken en 5 minuten stil blijven hangen. Ja, ja, ga er maar aan staan. Omkleden en naar het water. Ik doe mijn flippers om en breek de enkelband van mijn rechterflipper af. Nou is het best lastig om met 1 flipper te zwemmen, of je moet rondjes willen zwemmen. Zo, “dan maar niet onder water”. Nou, daar dacht Cor heel anders over. Heeft hij natuurlijk wel een reserve enkelband bij zich. Diana helpt mij bij het monteren van de enkelband en met 2 flippers maak ik mij klaar voor het avontuur met Cor. Vlak voor iedereen in het water gaat, meldt Aboud zich hijgend aan de waterkant. Te laat. Toch strijkt Wolter met zijn hand over zijn hart en wacht tot Aboud klaar is om onder water te gaan.

Ondertussen zijn Cor en ik, terwijl wij toegang kregen van een snoekbaars, vertrokken naar het platform. Verbeelde ik het me, of glimlachte de snoekbaars minzaam naar ons? Vanaf het platform opstijgen. Ik probeer de tips van Cor uit te voeren. “Houd het stof in de gaten!” “Als het stof stijgt, ga jij naar beneden, als het zakt, ga jij omhoog”. Na een poosje lukt het mij om mij te concentreren. Ging eigenlijk best wel goed. Okay, rustig terug via het parcours naar de steiger. Onderweg komen we een aantal duikers tegen die net zijn begonnen. Ik krijg een flashback naar vorig jaar. Is het nog maar zo kortgeleden dat ik ook zo lag te spartelen onder water? Een driewerf hoera voor de instructeurs die mij hebben gekregen waar ik nu ben. Met een tevreden gevoel beëindigen Cor en ik de duik. Omkleden en melden bij Robbert die klaar staat met een welverdiende versnapering.

Een poosje later stap ik in mijn auto en rijd het nu grotendeels verlaten parkeerterrein af. Op de picknicktafel bij de duikwinkel staan nog wat restanten van de duikgroep die hier begin van de middag bij elkaar zat. Ik laat het verder links liggen en sla over de brug linksaf naar huis.

Door Henk Heijnen

Gelaten ondergaat de muur van mijn garage de geseling van een door de wind wild schuddende boomtak. Samen met de gestaag naar beneden komende motregen zorgt dit voor een triest aanblik wat ik door de mij net geopende gordijnen aanschouw. Verderop in de straat laat een man zijn hond uit. Zijn gehele bovenlichaam bijna geheel verstopt in een glimmende regenjas, de handen weggestopt in de zakken. Vanaf zijn pet loopt een straaltje water op zijn linkerschouder. Aan de blik van de man is te zien dat het uitlaten niet snel genoeg gaat. Zijn hond trekt zich hier echter weinig van aan en laat de natuur rustig zijn werk doen. Beide lopen de hoek van de straat om en verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Langzaam gaan mijn gedachten naar de middag. Straks om 13:00 uur verzamelen op Zandeiland 4 te Vinkenveen voor het vervolg op de 2^e ster opleiding. Buienradar geeft aan dat het dan droog zal zijn. Een bleek waterig zonnetje breekt voorzichtig door als ik rond 12 uur Krommenie uitrijd. Een vlagerige wind schudt mijn auto soms stevig heen en weer.

Om 12:00 uur rijd ik het parkeerterrein bij Zandeiland op. Parkeer mijn auto en stap uit. Martin is al aanwezig. Het is droog en bij een stevig blazende wind arriveren ook Ad, Wolter, Cor en Marco. Ad duikt met Martin, Cor duikt met Marco en Wolter duikt met mij. In het kort wordt doorgenomen wat de instructeurs van ons verwachten. De wind laat het niet toe dat er spannende dingen worden geoefend. Wolter en ik besluiten om naar de bus te zwemmen en daar een paar trimoefeningen te doen. Terwijl wij ons omkleden breekt ook in Vinkeveen het zonnetje voorzichtig door. Met mijn vliezen, duikbril en handschoenen in mijn hand loop ik naar de steiger. Met zijn benen bungelend in het water zit Wolter al te wachten. Ik maak mij klaar en ga met Wolter onder water. De eerste meters wijst een kreeftje ons de weg. Rustig zwemmen we naar de bus. Onder toeziend oog van Wolter zwemmen we om de bus, door de buis en naar de botter. Af en toe houden we stil om het stil blijven hangen te oefenen. Niet geheel vlekkeloos, maar ook niet heel slecht sla ik mij er doorheen. De manometer geeft aan dat we terug moeten. Op de terugweg worden we begeleidt door 2 serieus grote snoekbaarzen. Perfect uitgetrimd blijven zij voor ons liggen. Kan ik best jaloers op worden. Zover zal ik wel nooit komen. Rustig aan verder naar de steiger.

De stevige wind maakt het uit het water klimmen best wel lastig. Toch staan we even later druipend op de kant. Gek, maar ik moest even denken aan die man met z’n hond vanmorgen. “Vanaf zijn pet loopt een straaltje water op zijn linkerschouder.”

Door Henk Heijnen

Met 6 duikers, waaronder twee instructeurs en twee 2-ster cursisten, Martin, Henk, Cor en mijzelf gingen het water in. Wolter en Ad gingen met Henk en Martin oefenen. Cor en ik gingen rechts buiten de parcours af en langs de bonken. Het is daar minder stoffig en als de zon scheen was het zicht wel 15 meter en met een wolk voor de zon leek het wel nacht. Een prachtig gezicht!

Daarna terug naar het parcours en de stoffigheid weer in. Daar was het zicht ongeveer 5 meter . We gingen langs de botter en de bus verder naar de baggerschuit. Op wat klein spul en wat kreetjes weinig leven. We gingen op ongeveer 5 a 6 meter terug om misschien nog wat leven te zien en ja hoor, we kwamen nog een snoekbaars tegen! Na 53 minuten naar boven en daar stonden de rest al aangekleed te wachten.

Snel omkleden en naar huis om te kijken naar de eerste formule 1 race van dit jaar. Jammer dat Max snel uit de race lag maar de race was erg spectaculair dus mijn dag was erg geslaagd Het clubhuis is vanaf maandag weer open en ook de clubduiken komen vanaf zondag weer vanuit het clubhuis.

Door Marco de Wolff