Aanwezig: een behoorlijke groep deze keer.
Wolter,Remko, Ad, Hans B, Wim, Robert, Arjen, Abboed, Martin en Henk.

Maar liefst 10 duikers waren aanwezig op deze koude zondagmiddag. 4 graden boventemperatuur en 8 graden watertemperatuur. Dus snel omkleden en het water in. Dat scheelde toch 4 graden! De 3 duikers die voor hun brevet te water gingen waren niet te benijden in hun nat pak. Maar niet aanstellen mannen er waren ter plekke een aantal zwemmers in badkleding die zo rood als een kreeft het water uitkwamen dus dan valt een nat pak wel mee?.

Ikzelf dook met Hans en de instructeurs namen de cursisten onder hun hoede. Het zicht was, om voorzichtig te zeggen, slecht. Een lamp was zeker niet overbodig. Helaas had ik die in de kofferbak laten liggen. Hans bracht gelukkig uitkomst, hij had een perfecte backup lamp in zijn pak. Zo was ik gered.

Onder het paviljoen was wat vis en een flinke snoek. Een dikke paling stak zijn snuit net uit de bagger en een meter verder zagen we het puntje van zijn staart. Ik kon het niet laten er even aan te trekken. Het gevolg……een grote klap en het zicht was nul. Na het paviljoen buiten om naar het wrakje. Door het slechte zicht was het niet makkelijk te vinden. Maar het lukte ons toch. Daarna op naar de auto. Die bleef helaas onvindbaar.

Op weg naar de helling weinig leven bespeurd maar het onderwater landschap is echter wel mooi op deze stek. Uit het water kwam de geur van snert ons al tegemoet. Robbert had zijn bus omgetoverd tot keuken. Op een brander tussen zakken houtskool en flessen propaangas stond de verse snert te pruttelen. Je moet maar durven?. Compliment Robbert, het was heerlijk!
Daarna nog even evalueren bij de Zwanen. Het was weer een heerlijke duikdag.
Arjen

Wordt er nog gevuld? riep Mark, terwijl hij gehaast om kwart over twaalf binnen kwam lopen en verwachtingsvol keek wie er op zou staan. Ik nam net een hap van de overheerlijke krentenoliebol die Robert geregeld had en bedacht me dat het hier niet om eten ging. Tja, Arjen had wel kunnen vullen, die zit bij de vulploeg, maar laat die toch net in de Filipijnen zitten om daar walvishaaitjes te bekijken. De rest van de mannen achter de bar keken mij aan, hoe zou ik dit gaan oplossen?

Ik legde (weer) uit dat er eigenlijk op de maandag gevuld wordt en dat dat op zondag wel regelmatig gebeurd omdat er meestal wel iemand van de vulploeg aanwezig is die niet te beroerd is om even de handen uit de mouwen te steken. Nou, daar had nog niemand van gehoord. Gelukkig bleek Mark geroepen te hebben voordat hij gecheckt had. Er bleek nog 150 bar is zijn fles te zitten en dat was wel voldoende voor het komende duikje. Er werd nog even op zijn Murenes gemord. Er moest maar uitbreiding komen van de vulploeg was een van de oplossingen die geopperd werden. Tja, een puntje voor de jaarvergadering dan maar? Ja, dat was een goed plan, vond men, het probleem daarmee verplaatsend naar een duistere plek in de toekomst.

Vandaag werd er gedoken in de Haarlemmerplas, een locatie die door Wolter was gekozen om ook de nieuwelingen mee te laten duiken. En inderdaad, Martin en Henk hadden hun weg terug van Verweggistan naar Murene kunnen vinden en waren van de partij. Abboed zou met mij een aantal vaardigheden gaan oefenen. De bubblecheck (wat een onzin) en de gecontroleerde opstijging en afdaling. Ik had hem een berichtje gestuurd met het advies de filmpjes van te voren te bekijken en enthousiast als hij is berichtte hij mij dat hij dat inmiddels gedaan had.

Een grijze, maar wel droge dag. In november moet je dan niet klagen. Wolter maakte een indeling en enthousiast werd er met de duik begonnen. Met Abboed maakte ik vanaf 6 meter een opstijging. Met zijn inflator in de ene hand, de computer in de andere hand begon hij een opstijging met een vinslag waar zelfs Lodewijk jaloers op zou zijn. Na enige tijd vroeg ik mij af welk filmpje hij gezien had. Ervaringsleren ,mijmerde ik ,terwijl Abboed in rap tempo zijn plezier in de duiksport aan het verliezen was, is een heel goede leermethode, maar soms lijkt het op een lijdensweg. Toen hij eindelijk boven was en voordat ik wat gezegd had al begon met Ja, maar, wist ik dat er heel wat meer nodig was om hem te ontmoedigen. Natuurlijk kwam er een tweede kans en door nu zijn BCD te gebruiken en zijn vinnen slechts om het evenwicht te bewaren ging het een stuk beter en kwam hij als een gelukkig man boven.

Nadien hebben we nog een kleine ronde gemaakt en beëindigden we de duik. Oefenen neemt veel tijd, de meesten liepen al omgekleed rond toen we eruit kwamen. Wat was er gezien? Dieper dan 7 a 8 meter moest je niet zijn; daar was het stoffig. Onder het restaurant veel klein spul en een flinke snoek. Ondanks het soms beperkte zicht had een ieder een leuke duik gehad. Er werd geen Zwaans kwartiertje gedaan. Onze Nestor had een verjaardag en moest op tijd bij zijn vrouw zijn. Leuk! De een na de ander ging de rest van de zondag op eigen wijze invullen en ook dat kan een leuke afsluiting zijn.