30 mei 2019 – Een lichte motregen valt uit de loodgrijze lucht. Het is nog vroeg in de morgen op deze Hemelvaartsdag in 2019. De vooruitzichten zijn niet slecht, toch heb ik moeite om ervan uit te gaan dat er een weersverbetering in aantocht is. Buienradar geeft een positief beeld, maar ga ik uit van een digitaal computermodel of van mijn eigen visuele waarneming?

Toch buienradar maar het voordeel van de twijfel gegeven. De achterklep van de auto wordt geopend en de duikspullen ingeladen. Wel even passen en meten, de duikspullen van Martin moeten er ook bij. Met de precisie van een stuwadoor die het ruim van een vrachtschip indeelt, lukt het om alle spullen een plekje te geven. We stappen in. Martin en Ellen. Henk en Willy. Het navigatiesysteem wordt ingesteld op “Zuid Langeweg te Dreischor” de motor gestart en we gaan.

De ruitenwissers vegen geruisloos de motregen van het voorraam. Via de A9, A5, en A4 rijden we voorbij Rozenburg door de Calandtunnel de N57 op. De beloofde weersverbetering heeft geen haast. Zwaar hangen de donkere wolken boven ons.

Bij Oudorp maar even stoppen voor koffie. Midden in het centrum vinden we een restaurant, stappen naar binnen en vinden een tafel in de verder verlaten gelagkamer. Bij een zeer vriendelijk en goedlachse serveerster bestellen wij koffie met gebak, wat even later ook wordt geserveerd. Terwijl wij genieten van de koffie wordt het centrum plotseling overspoeld met een aanzienlijke mensenmassa. De serveerster meldt ons dat er 4 kerken tegelijkertijd uitgaan. De kerk is hier nog serieus aanwezig.

We stappen maar eens op om de reis naar de duikstek te vervolgen. Tijdens het afrekenen vergeten we de vriendelijke serveerster natuurlijk niet. Bij het horen van het fooibedrag kijkt zij ons aan met een gezicht alsof zij zojuist te horen heeft gekregen dat zij de loterij heeft gewonnen. Wat fijn dat er nog mensen zijn die gelukkig worden van een kleinigheid.

Bij het gemaal van Dreischor is het redelijk druk. Wij besluiten om boven op de dijk te wachten op de rest van Murene. Lekker achter de muur en uit de wind kijken we uit over het Grevelingenmeer. Een aantal koeien ligt te herkauwen in het gras. Zich geen moment druk makend over het gebeuren om zich heen. De weersverbetering heeft ook besloten maar eens te starten. De stukken blauwe lucht worden steeds talrijker. Ad, Cor en Aboud melden zich. We gaan met vijf man het water in. De duikpakken worden aangetrokken. Cor gaat met Martin, ik mag met Ad en Aboud. In volle bepakking klimmen we over de dijk. “Eerst het zuur dan het zoet!”

Zei Balkenende jaren geleden. Hier moest ik even aan denken tijdens de survivaltocht over de dijk. Wij gaan te water en naar beneden. Langs het dijklichaam zwemmen we richting gemaal.

Wat een wereld gaat er voor mij open. Ik geniet werkelijk van alles wat zich hier onder water afspeelt. Het zicht is redelijk, de watertemperatuur aangenaam en de onderwaterleven adembenemend. De tijd vliegt voorbij en veel te snel voor mij doen geeft Ad aan dat we terug moeten. Met enige tegenzin laat het Grevelingenmeer ons gaan. Moeizaam klauteren we uit het water. Is de dijk nu hoger en steiler, of spelen de hersenen een spelletje met mij? Ik ga uit van het laatste. Terug bij de auto en omkleden. Nog even met elkaar napraten en genieten van de gedane duik. Ad, Cor en Aboud gaan naar de camping. Wij moeten terug naar huis, waar een volgende werkdag op ons wacht. Jammer.

De ruitenwissers liggen tijdens de terugreis heerlijk in het zonnetje uit te rusten.

Door Henk Heijnen