Bonaire 2022

“Ook voor een ezel openen schuifdeuren zich”.

Naarmate iets ouder wordt, versleten raakt en/of gebreken gaat vertonen, lijkt het wel of het aandoenlijker wordt. Je raakt eraan gehecht en geeft het de nodige zorg en toewijding die het verdient. Zo ook onze gehuurde pick-up. We hebben de nodige kilometers gemaakt met de trouwe vierwieler en gaan hem waarachtig steeds meer waarderen. Afgelopen week zijn we naar Slagbaai Nationaal Park geweest. Een helse tocht voor de pick-up. Natuurlijk, met de nodige protesten vanonder de motorkap, deed hij toch keurig zijn werk. Kuilen, keien, verraderlijke hellingen, diepe dalen, onze pick-up sloeg zich er dapper doorheen. Na ongeveer 5 uur stond hij hijgend bij de uitgang. Klus geklaard, naar huis. Met een heerlijk ontspannen klinkende motor rijden we op de terugweg door het plaatsje Rincon. De tocht door het park duurde langer dan wij dachten, waardoor onze eet- en drinkvoorraad op was. In Rincon stoppen wij bij een als snackbar uitziende uitspanning. Op het terras zit een man aan een biertje. Martin en ik stappen uit en lopen naar het als uitgifteluik lijkende deel van de snackbar. Niemand te zien binnen. Wij vragen aan de man op het terras of wij hier misschien iets te eten kunnen bestellen. Uit zijn antwoordt maakten wij op dat het biertje waaraan hij zit, niet zijn eerste biertje van de dag is. Want uit zijn mond kwam geen Nederlands, Papiamento, of iets wat op lokaal dialect moest lijken, maar de internationale taal van iemand die door de hoeveelheid genuttigde alcohol alle controle over het gebruik van zijn stembanden is verloren. Hij schreeuwt iets, wat lijkt op “Allen” naar binnen, waarop even later een meisje vanachter het uitgifteluik naar ons toe komt gelopen. Op onze vraag wat zij zoal hebben te eten gooit zij redelijk ongeïnteresseerd een menukaart naar ons toe. Na een uitgebreide blik op deze kaart namen Martin en ik beleefd afscheid van het meisje. We zagen het niet zitten om de rest van de vakantie zittend op het toilet te moeten doorbrengen. Even terug, links van de snackbar is een supermarkt. Wij besluiten daar heen te gaan voor wat broodjes en beleg. Op de parkeerplaats voor de supermarkt zetten wij de auto neer. Een aantal ezels is bezig om alle restjes etenswaar, die mensen nou eenmaal achterlaten, van de grond te eten.

Een ezel loopt vlak langs de ingang van de supermarkt, waardoor de schuifdeuren zich geruisloos openen.

“Ook voor een ezel openen schuifdeuren zich”.

Of de ezel doorhad dat de deur voor hem openging weet ik niet. Wel weet ik dat deze ezel geen gebruik maakte van de ingang. Hij liep verder waardop de schuifdeuren zich na geruime tijd geruisloos sloten.

Hebben jullie nog gedoken? Vraag je je misschien af.

Jazeker. Diverse heerlijke duiken gemaakt. Bari-Reef, Pink-Beach, Flamingo Dive,

Captain Bob, Tolo Beach en ga maar door. Overal even mooi en helder. De ene plek wat meer stroming als op de andere, maar over het algemeen rustig water. Ik kan het tropisch aquarium idee maar niet van me afzetten. Wat een luxe om hierin te mogen rondzwemmen. Na iedere duik weer terug met de trouwe pick-up. We denken eraan om hem vanavond maar eens lekker te verwennen met 40 liter superbenzine

Henk. 15 april 2022. Kralendijk, Bonaire