Wordt er nog gevuld? riep Mark, terwijl hij gehaast om kwart over twaalf binnen kwam lopen en verwachtingsvol keek wie er op zou staan. Ik nam net een hap van de overheerlijke krentenoliebol die Robert geregeld had en bedacht me dat het hier niet om eten ging. Tja, Arjen had wel kunnen vullen, die zit bij de vulploeg, maar laat die toch net in de Filipijnen zitten om daar walvishaaitjes te bekijken. De rest van de mannen achter de bar keken mij aan, hoe zou ik dit gaan oplossen?

Ik legde (weer) uit dat er eigenlijk op de maandag gevuld wordt en dat dat op zondag wel regelmatig gebeurd omdat er meestal wel iemand van de vulploeg aanwezig is die niet te beroerd is om even de handen uit de mouwen te steken. Nou, daar had nog niemand van gehoord. Gelukkig bleek Mark geroepen te hebben voordat hij gecheckt had. Er bleek nog 150 bar is zijn fles te zitten en dat was wel voldoende voor het komende duikje. Er werd nog even op zijn Murenes gemord. Er moest maar uitbreiding komen van de vulploeg was een van de oplossingen die geopperd werden. Tja, een puntje voor de jaarvergadering dan maar? Ja, dat was een goed plan, vond men, het probleem daarmee verplaatsend naar een duistere plek in de toekomst.

Vandaag werd er gedoken in de Haarlemmerplas, een locatie die door Wolter was gekozen om ook de nieuwelingen mee te laten duiken. En inderdaad, Martin en Henk hadden hun weg terug van Verweggistan naar Murene kunnen vinden en waren van de partij. Abboed zou met mij een aantal vaardigheden gaan oefenen. De bubblecheck (wat een onzin) en de gecontroleerde opstijging en afdaling. Ik had hem een berichtje gestuurd met het advies de filmpjes van te voren te bekijken en enthousiast als hij is berichtte hij mij dat hij dat inmiddels gedaan had.

Een grijze, maar wel droge dag. In november moet je dan niet klagen. Wolter maakte een indeling en enthousiast werd er met de duik begonnen. Met Abboed maakte ik vanaf 6 meter een opstijging. Met zijn inflator in de ene hand, de computer in de andere hand begon hij een opstijging met een vinslag waar zelfs Lodewijk jaloers op zou zijn. Na enige tijd vroeg ik mij af welk filmpje hij gezien had. Ervaringsleren ,mijmerde ik ,terwijl Abboed in rap tempo zijn plezier in de duiksport aan het verliezen was, is een heel goede leermethode, maar soms lijkt het op een lijdensweg. Toen hij eindelijk boven was en voordat ik wat gezegd had al begon met Ja, maar, wist ik dat er heel wat meer nodig was om hem te ontmoedigen. Natuurlijk kwam er een tweede kans en door nu zijn BCD te gebruiken en zijn vinnen slechts om het evenwicht te bewaren ging het een stuk beter en kwam hij als een gelukkig man boven.

Nadien hebben we nog een kleine ronde gemaakt en beëindigden we de duik. Oefenen neemt veel tijd, de meesten liepen al omgekleed rond toen we eruit kwamen. Wat was er gezien? Dieper dan 7 a 8 meter moest je niet zijn; daar was het stoffig. Onder het restaurant veel klein spul en een flinke snoek. Ondanks het soms beperkte zicht had een ieder een leuke duik gehad. Er werd geen Zwaans kwartiertje gedaan. Onze Nestor had een verjaardag en moest op tijd bij zijn vrouw zijn. Leuk! De een na de ander ging de rest van de zondag op eigen wijze invullen en ook dat kan een leuke afsluiting zijn.