Gelaten ondergaat de muur van mijn garage de geseling van een door de wind wild schuddende boomtak. Samen met de gestaag naar beneden komende motregen zorgt dit voor een triest aanblik wat ik door de mij net geopende gordijnen aanschouw. Verderop in de straat laat een man zijn hond uit. Zijn gehele bovenlichaam bijna geheel verstopt in een glimmende regenjas, de handen weggestopt in de zakken. Vanaf zijn pet loopt een straaltje water op zijn linkerschouder. Aan de blik van de man is te zien dat het uitlaten niet snel genoeg gaat. Zijn hond trekt zich hier echter weinig van aan en laat de natuur rustig zijn werk doen. Beide lopen de hoek van de straat om en verdwijnen uit mijn gezichtsveld. Langzaam gaan mijn gedachten naar de middag. Straks om 13:00 uur verzamelen op Zandeiland 4 te Vinkenveen voor het vervolg op de 2^e ster opleiding. Buienradar geeft aan dat het dan droog zal zijn. Een bleek waterig zonnetje breekt voorzichtig door als ik rond 12 uur Krommenie uitrijd. Een vlagerige wind schudt mijn auto soms stevig heen en weer.

Om 12:00 uur rijd ik het parkeerterrein bij Zandeiland op. Parkeer mijn auto en stap uit. Martin is al aanwezig. Het is droog en bij een stevig blazende wind arriveren ook Ad, Wolter, Cor en Marco. Ad duikt met Martin, Cor duikt met Marco en Wolter duikt met mij. In het kort wordt doorgenomen wat de instructeurs van ons verwachten. De wind laat het niet toe dat er spannende dingen worden geoefend. Wolter en ik besluiten om naar de bus te zwemmen en daar een paar trimoefeningen te doen. Terwijl wij ons omkleden breekt ook in Vinkeveen het zonnetje voorzichtig door. Met mijn vliezen, duikbril en handschoenen in mijn hand loop ik naar de steiger. Met zijn benen bungelend in het water zit Wolter al te wachten. Ik maak mij klaar en ga met Wolter onder water. De eerste meters wijst een kreeftje ons de weg. Rustig zwemmen we naar de bus. Onder toeziend oog van Wolter zwemmen we om de bus, door de buis en naar de botter. Af en toe houden we stil om het stil blijven hangen te oefenen. Niet geheel vlekkeloos, maar ook niet heel slecht sla ik mij er doorheen. De manometer geeft aan dat we terug moeten. Op de terugweg worden we begeleidt door 2 serieus grote snoekbaarzen. Perfect uitgetrimd blijven zij voor ons liggen. Kan ik best jaloers op worden. Zover zal ik wel nooit komen. Rustig aan verder naar de steiger.

De stevige wind maakt het uit het water klimmen best wel lastig. Toch staan we even later druipend op de kant. Gek, maar ik moest even denken aan die man met z’n hond vanmorgen. “Vanaf zijn pet loopt een straaltje water op zijn linkerschouder.”

Door Henk Heijnen