Zondag 11 augustus 2019 De storm was in kracht afgenomen van kracht 7/8 naar 3/4. Overal waren de sporen nog zichtbaar. Afgebroken takken, bij elkaar gewaaide bladeren, een scheefstaande boom. Stille getuigen van de zomerstorm. Een treurwilg kijkt verdrietig naar zijn afgebroken op de grond liggende takken. Best wel triest als je geen takken meer hebt om het nummer van slachtofferhulp in te toetsen op je telefoon.

Fier staat het clubhuis van Murene nog overeind. Robbert, Wim, Martin, Henk en Aboud melden zich zo rond 12:00 uur. Een aantal flessen wordt gevuld en de koffie gezet. We nemen plaats aan de bar en horen in de ruimte ernaast de compressor zijn werk doen om de flessen vol te krijgen. Wat is er het eerst vol, de koffiepot of de flessen? Het koffiepotje wint. Terwijl de koffie wordt ingeschonken laat de compressor met een irritante fluittoon horen dat de flessen vol zijn. De flessen worden afgekoppeld, de koffie opgedronken en we maken ons op om naar de Sloterplas te rijden. Wim, Robbert en Henk staan met draaiende motor te wachten op Aboud en Martin. Geen idee waar zij blijven. Robbert opent het clubhuis weer en vind beide mannen nog binnen. Sommige mensen hebben nou eenmaal moeite om van de barkruk af te komen.

Vlak bij de Sloterplas is een “Love festival” bezig. Een flink terrein is afgezet en rijen bezoekers lopen langs de rijbaan naar het festivalterrein. Iedere zijstraat is afgezet en wordt bewaakt door een goedwillende verkeersregelaar. Zo ook de afslag naar flat Ruimzicht. De verkeersregelaar is druk in gesprek met een bestuurder. Robbert kan het niet langer aanzien en rijdt met zijn A-Team bus over het trottoir de verboden zone in. Wim en Henk geven gas en rijden achter Robbert aan. Een verbouwereerde verkeersregelaar achterlatend. Even later blijkt dat ook Martin en Aboud “Checkpoint Charlie” hebben kunnen passeren.

Omkleden en klaar voor onder water. Wim gaat met Martin en Henk. Robbert met Aboud. Vanaf de kant lijkt het water erg helder. Helaas is dat verderop niet het geval. Het zicht is niet al te best. Martin en Henk zwemmen aan weerzijde van Wim. Weinig leven onder water. Een aantal kleine visjes laat zich zien. Grotere vissen blijven ver uit onze buurt. Toch best wel een mooie duik, langs de diverse onderwater obstakels en hellingen. Rustig zwemmen we terug naar de steiger. Terwijl het kleine grut met grote snelheid een veilig heenkomen zoekt tussen de waterplanten.

Het water weer uit en terug omkleden. Robbert en Aboud melden zich even later ook weer boven water. Even een nababbel over hetgeen zich onder water heeft afgespeeld waarna we weer op huis aangaan. De verkeersregelaar is druk om parkeerders tegen te houden. Uitgaande auto’s worden gelukkig ongehinderd door gelaten. 

Door Henk Heijnen