Paasduik 10 april 2023 Ganzeneiland

Ergens in de verte klinkt het staccato geluid van een specht. In korte salvo’s is hij druk bezig een gat in een boom te maken voor zijn nest. Voor mijn raam loopt een vrouw, met haar handen diep in haar jaszakken, het hoofd verborgen onder een dikke capuchon, haar hond uit te laten. Vrolijk danst het beest voor haar uit. In tegenstelling tot het baasje niet echt last hebbende van het koude voorjaar. Ik kijk naar de thermostaat, maar weiger toch om deze een graadje hoger te zetten. “Extra truitje maar doen”. Denk ik.

2^e paasdag, maandag 10 april. Ik heb me opgegeven voor deze dag. Robert heeft een speurtocht uitgezet in de Sloterplas. Ten tijde van het intekenen heb ik mij niet dit weer gerealiseerd. Is er toch een twijfel tussen, het laten schieten en Robert teleur te stellen, of gewoon heen gaan en een leuke clubduik maken? Ik besluit het laatste. Robert heeft er tijd en moeite ingestoken, dus gaan.

Ik begin mijn duikspullen bij elkaar te zoeken en in de auto te laden. Overal aan snuffelend loopt Luna, onze labrador, mij steeds in de weg. Waar ik moet zijn staat ook zij steeds. Om haar heen manoeuvrerend lukt het mij toch om alles in de auto te krijgen.

Via de A8, Coentunnel, A10 en afslag S106 naar de Sloterplas. Even oppassen voor de fietsers en wandelaars die van nergens komen en nergens naar toe gaan. Dan rechtsaf het parkeerterrein op. Een flink aantal auto’s staat hier geparkeerd. Slechts een paar zijn er van Murene leden. Robert en Sydney, Cor, Peter W., Peter J., Martin, Franciska, en Henk. Ad komt even later, met zijn hand in verband, op de fiets. Nog geen 10% van het ledenbestand van Murene.

Robert en Sydney hebben een onderwater parcours uitgezet. Na een korte briefing van Robert gaan de buddyparen naar het water. Cor met Franciska, Henk met Peter W, Martin met Peter J. Ad, Robert en Sydney als walwacht.

We gaan onder water. Het zicht is hartstikke goed. Zo goed en kwaad als het gaat proberen we het parcours van Robert te volgen. Ik weet niet of het echt goed ging, maar ik heb mijn twijfels. 

Zie ik daar een koperen vaas? Ik daal wat dieper en pak het van de bodem. In gedachte ga ik terug naar de gouden eeuw. Heb ik dan eindelijk het laatste puzzelstukje gevonden van een jarenlang onopgelost sluimerend mistery? Welnee, later blijkt dat het koperen vaasje er door Robert is neergelegd. We zwemmen nog even door. Weinig leven, wel een mooi onderwaterwereld.

Na de duik en het omkleden verrast Robert ons op een drankje, Erwtensoep, worst en brood. Gezellig babbelen we na over het een en ander terwijl het wolkendek dikker wordt en de wind aanwakkert. Als de eerste druppels regen naar beneden komen besluiten we op te breken een naar huis te gaan. Tijdens de terugreis bedenk ik me dat ik er geen spijt van heb om met deze paasduik mee te doen. Gewoon goed en leuk georganiseerd. Hulde aan Robert.

Thuisgekomen geeft Luna aan dat zij wel even naar buiten wil. Met mijn handen diep in mijn jaszakken en mijn hoofd bedekt door mijn capuchon voldoe ik aan haar verzoek. Tijdens het uitlaten merk ik dat de specht niet te horen is. Zal hij klaar zijn en nu lekker voor de regen schuilend in zijn nest zitten?

Henk