Een weekend met duikschip ‘de Panda’

We mochten tussen acht uur een half negen inschepen, zo stond in de mail vermeld. Niet te vroeg
komen, want de bemanning kon ook pas vertrekken na hun werk. Ik was om vijf uur die middag
vertrokken en inderdaad, bij Hoofddorp en even later bij Leiden werd het al langzaam rijdend
verkeer. Ik mijmerde even terug naar de totstandkoming van deze reis. De clubduiken op de zondag
worden maar matig bezocht. Er wordt veel in aparte groepjes gedoken, maar voor nieuwkomers en
pas gebrevetteerden is het belangrijk dat er een gezamenlijk moment is waarop zij kunnen
aansluiten. In een PR-vergadering werd dan ook gesuggereerd dat promoten niet alleen wenselijk
was buiten onze vereniging, maar dat er binnen ook wel wat geactiveerd mocht worden. We
kwamen overeen om dan om de twee maanden een evenement te organiseren waar men van de
voren op kon intekenen. Dit met de bedoeling meer gezamenlijke duikactiviteit in de vereniging te
krijgen. Een bootduik op Vinkeveen had al eerder plaatsgevonden en was succesvol verlopen. Bij dit
weekend met de Panda, waarbij gedoken werd op de Grevelingen hadden uiteindelijk negen mensen
ingeschreven. Een mooi aantal en bemoedigend genoeg om enthousiast te blijven.

Ruw werd ik uit mijn gedachten gehaald door een invoegende auto die ik nog maar net kon
ontwijken. Koppie erbij houden jochie, zei ik tegen mezelf, onderwijl driftige gebaren makend naar
mijn nieuwbakken voorganger. De reis met het naar huis rijdende forensenverkeer van Nederland op
vrijdagmiddag verliep dus traag. Om kwart voor acht kwam ik in Den Osse , de aanlegplaats van de
Panda, aan. Arjen, Peter W. , Peter J. en Remko waren al driftig hun spullen aan het uitladen. Hans en
Joey waren er bijna en de gebruikelijke hekkensluiters Erik en Lotte waren net Brielle gepasseerd. De
Panda is een groot schip. Alle gemeenschappelijke ruimtes waren groot en er was plaats genoeg om
20 man te herbergen. Die waren er ook, we hadden gezelschap van een club uit Alphen aan de Rijn,
Atlantis. Hoewel gescheiden aan de eettafels, je gaat toch bij de je bekende mensen zitten, was ook
dat een gezellig clubje mensen met wie het prima toeven was.
Nog die avond was er een duik gepland en plonsde ik met Remko en Peter J. te water. Bij een oneven
aantal gaat dat dan zo. We lagen net buiten de haven. Het water was buitengewoon helder, het zicht
was prachtig. De kreeften liepen bijna over elkaar heen. Peter spotte kleine sepia die dansend en
druk zwemmend door het water ging, waarschijnlijk om aan het felle lamplicht te ontsnappen. De
kop was eraf, zegt men dan en het was een mooi begin. In de ruime kantine werd nog een lekker
biertje gedronken. Zo ruim als het overal in het schip was, zo kleinbehuisd was de kamer die met vier
man gedeeld moest worden. Een ruimte van twee bij tweeëneenhalve meter waar twee
stapelbedden in stonden. Ik zag een moeilijke nacht aankomen en nam nog maar een extra biertje
om beter door te kunnen slapen.
De volgende dag werd er opnieuw bij den Osse gedoken Er was geen briefing; de duikstekken werden
als bekend verondersteld. Het voordeel was daarmee dat er geleidelijk aan werd omgekleed en
gedoken. Met kleine groepjes werd het dus geen gekrioel op het dek. De sprong in het water zonder
dat je vooraf zwaar vermoeid raakte dor het geklim over de dijken was een verademing. Ook
vanmorgen was het weer spathelder met een prachtige onderwaterwereld waar je geen genoeg van
kreeg.

We staken de Grevelingen over en voeren naar Preek Hil. Het weer was fantastisch voor eind
oktober, zeventien graden in het zonnetje, weinig wind . De locatie is mooi, maar de wandeling van
vijfhonderd meter er naar toe is zwaar. Ik val in herhaling, maar vanaf een boot gaat het dus een stuk
makkelijker. De Grevelingen wordt sinds enige tijd beter ververst met water uit de Noordzee. Dat is
merkbaar. De zeebodem op wat grotere diepte is niet meer bedekt met een witte schimmel laag .

Bij Preek Hil waren er nog enkele plekken te zien, maar veel minder dan de laatste keer dat ik daar dook,
toch al weer enkele jaren geleden.
Er werd koers gezet naar Dreischor en ook daar werden een nachtduik en een ochtendduik gemaakt
Kreeften, krabben, grondels slakken en kwallen in verschillende grootten en maten bewogen zich in
het water in een wederom spatheldere plas, die soms door wat duikersstof werd ontsierd.
Onze laatste duik was bij de Muur , duikstek vlak bij Den Osse. Het rif ligt wat dieper, waardoor en
meer leemstof op de bodem en het rif lag. Daardoor minder kleurrijk maar desondanks een mooie
duiklocatie.

Het was inmiddels zondagmiddag geworden en de Panda voer terug naar zijn vertrouwde plek in de
haven van Den Osse. Een enkeling onder ons, zoals Joey , was een unieke ervaring rijker omdat het
de eerste keer was dat hij in de Zeeuwse wateren dook. Voor anderen was het een bezoek aan
duikstekken die ze inmiddels veel vaker hadden gezien, maar nu zonder de ongemakken die het
duiken in dit gebied normaal geven. We waren met negen mensen, de Panda kan er twintig
herbergen. Ik denk dat het mogelijk moet zijn om volgend jaar een boot vol te krijgen met alleen
duikers van Murene.