Duikverslag 10 maart Zandeiland Vinkeveen

Met de laatste stuiptrekkingen laat de winter weten dat zij het land nog niet uit is. Regen, hagel,
natte sneeuw en veel wind maken het erbuiten niet plezieriger op. Met een sprankje hoop op een
afmelding houd ik de WhatsApp groep in de gaten. Een kort ja van Ad maakt echter duidelijk dat er
gedoken gaat worden. (Slik). In de App lees ik dat Marco en Jim ook afreizen naar Vinkeveen.
Co de Oranje heeft ook interesse, maar die is toch geen lid?

Martin meldt zich bij mij thuis in Krommenie en samen rijden wij naar Vinkeveen. De ruitenwissers
kunnen de hoeveelheid water op de voorruit nauwelijks verwerken. Tijdens de rit op de A9 hebben
we 5 droge momenten gehad. 1x de Wijkertunnel en 4 x een viaduct. Het regent nog steeds als we
op het Zandeiland in Vinkeveen aankomen.

Een aantal duikers is al onder water geweest. Aan de gezichten is te zien dat een en ander niet echt
meevalt. “Ik moet nog” Martin en ik besluiten om ons om te kleden in de kleedruimte. Hierin zijn we
redelijk beschut tegen de regen. De aanwakkerende wind maakt steeds hogere golven op het water.
Is het Co de Oranje toch gelukt om stiekem mee te komen?

Martin meldt zich bij Ad en ik bij Wolter. Na de nodige checks te water en meteen naar de bodem.
He, ik krijg een golf water in mijn mond. Door zo snel mogelijk uit de regen en harde wind weg te
komen was ik vergeten om de automaat in mijn mond te stoppen. Niet handig. Dit snel opgelost en
samen met Wolter naar de bodem. Rust! Met Wolter aan mijn linkerzij gaan we op weg. De bekende
route naar de ketting, platvorm, bus, bootje en verder. Heerlijk om te zien met welk een rust Wolter
naast me zwemt. Dit geeft mij ook een bepaalde rust. Het trimmen gaat redelijk goed. 1 x druk ik bij
het afblazen op de verkeerde knop van de inflator. Als een dobber ga ik omhoog. Wolter blijft achter
in de diepte. Nou rustig terug naar beneden en verder. Ergens verschijnen er 2 schimmen vanuit de
duisternis. Martin en Ad. Met hen schijnt het ook lekker te gaan en zwemmend verdwijnen zij weer
in de duisternis. Na ongeveer een half uur zit de duik erop. Met z’n vieren arriveren we bijna
gelijktijdig bij het trapje om uit het water te klimmen. De harde wind maakt het niet eenvoudig.

Teruglopend van het water naar de kleedruimte vraag ik mij af of ik bij een 1 e * opleiding van Murene
zit of bij een opleiding van het Corps Commando’s.

Als de droge en warme kleren weer aan zijn ziet alles er meteen weer anders uit. Martin en ik kijken
terug op een weer een plezierige duik in Vinkeveen. Met de autoverwarming op vol rijden we terug
naar Krommenie.

Het regent nog steeds.